James Altucher is ondernemer, investeerder en auteur. Maar hij is bovenal een non-conformist. Zijn staat van dienst heeft veel weg van een rit in de achtbaan. De snelheid is hoog, extreme pieken en diepe dalen wisselen elkaar af, en het beslag op de mentale vermogens onderweg is groot. In zijn eerder dit jaar verschenen boek Skip The Line doet hij daar op een eerlijke, overtuigende manier verslag van. De blauwe plekken (maar ook zwaardere botbreuken) die hij onderweg heeft opgelopen vormen de basis van de aanbevelingen die hij geeft. Op prikkelende, vermakelijke en makkelijk leesbare manier reikt hij iedereen die een bepaald lef heeft een schat aan concrete ideeën aan om méér te maken van zijn of haar onderneming, job of carrière. Leidend principe is, zoals de titel al aangeeft, het vermijden van traditionele en stapsgewijze progressie. Die kost dikwijls (veel) te veel tijd en biedt zeker in het huidige tijdsgewricht helemaal geen garantie voor succes.
Discipline
Ook het bekende beginsel van 10.000 uur praktijkervaring om meesterschap te bereiken gaat op de helling: je komt doorgaans verder met 10.000 experimenten. Die benadering is dynamischer van aard, met grotere kans op onverwachte positieve resultaten. En met een kleinere kans op het verspillen van veel tijd aan het afleggen van de verkeerde weg. Vormt deze aanpak een vrijbrief voor doelloos rondhangen zonder je ooit te committeren? Integendeel. In de alternatieve benadering gaat uiteraard ook tijd en energie zitten. En hij vraagt bovendien een ander soort discipline: het hanteren van meer onzekerheid en het onderweg omgaan met het langere tijd uitblijven van erkenning dan wanneer je de gangbare procedure volgt.
Angst en plezier
Die keerzijde accepteer je alleen als je innerlijk toegang vindt tot wat jou eigenlijk persoonlijk ten diepste drijft en wat je écht leuk vindt om te doen (tip: waar ging je tussen je twaalfde en vijftiende helemaal in op?). Zonder dat hij dit met zoveel woorden benoemt, heeft Altucher het hier eigenlijk over de noodzaak van het jungiaanse begrip van individuatie. Dat je er tegelijkertijd goed aan doet je te omringen met gelijkgezinden, en jezelf ook van één of meer mentoren te voorzien, is daarmee niet in tegenspraak.
Ook met die hulptroepen zul je een zekere angst kennen wanneer je de geijkte stappen probeert over te slaan. Maar dat is juist een goed teken. Altucher: “Fear is a compass. Without that fear, you know that you are just repeating what others have done before you.” En omdat je doet wat je leuk vindt, overwint het plezier vroeger of later de angst.
Aandachtsdieet
Het boek zit bomvol andere adviezen en tips, groot en klein. Zo is er een bruikbare richtlijn voor het beoordelen van ideeën voor nieuwe ondernemingen: kijk naar het aantal factoren (het ‘conspiracy number’) dat allemaal mee moet werken om ergens een succes van te maken. Voor een bestseller zijn dat er zes. Voor een e-book zijn het er vier. Voor een on-line cursus zijn het er nog maar drie. Ook is er een ‘attention diet’ dat Altucher iedereen aanbeveelt die vooruit wil komen: kijk niet naar het nieuws (of naar talkshows, noot MB). Lees geen kranten; vermijd de homepage van Twitter of Facebook; pak liever een goed boek. Dat is ook en zeker in geval van Skip the Line een prima advies.